Proces tworzenia wydobywa z Naszego wnętrza wartości dla Nas najcenniejsze. Całkiem nieświadomie nastąpił tu wypływ skłonności ku kwiatom wprost na ulubione me tworzywo.
Datowanie owego dzieła przypada na 16 rok mego życia. Zapewne pierwszy to syndrom ku sztuce florystyki, który dopiero 2 lata później wyplątał się z ciała by objawić nową drogę którą równolegle podążyłem.
Naczynie cechuje silny fundament kultury i sztuki jako kunszt nadwornych dóbr luksusu. Tulipaniera swą formą wydobywała piękno pojedynczej jednostki roślinnej, łącząc poszczególne elementy organiczne natury monoflorystycznej w jednostkowe, jednolite dzieło. Zmienne każdej, kolejnej doby bezskutecznie odpierając motyw vanitas.
Dziś, naczynie przeobraża odrobinę swą formę na znak triumfu kwiatów wzbogaconych materią nieorganiczną. Silnie odbiega od sztywnych ram ceramicznej wazy zatracając rygorystyczne reguły eksploatacji naczynia o dość zobowiązującej nazwie..
